Γιάννης Τσίγκρας

Υπονομεύουν πάντοτε τη θάλασσα      

Χρονικό      

Χαϊ- κου      

Ψιχιογεγονότα      

Ψάχνουν τις φτερούγες τους στην αποθήκη      

Φωσφόριζαν      

Φιλόκαλος Πηνελόπη      

Φαντασμαγορία;      

Φαντάζεσθε;      

Φαιδροί και φωτεινοί      

Ν’ ακουμπήσεις τα μεγάλα όνειρά σου      

Ν’ ανακαλύψει την καταγωγή του      

Ν’ ανθίσεις σαν τραγούδι      

Νυχτερινό      

Ναι, ξέρετε, είμαι κι εγώ πεθαμένος      

Να φέγγει στο σκοτάδι      

Να τραγουδήσουμε ό,τι δεν κατανοήσαμε      

Να τι είναι το ποίημα      

Να τις απλώσει λέγοντας `διαλεχτε      

Να τα `χω στο ταξίδι οδηγούς      

Να σκάσουν οι οχτροί      

Να μη φοβάμαι      

Να μεγαλώσουμε τον ουρανό      

Να με θυμάται      

Να κρύβω τις ανθισμένες στιγμές στην τσέπη      

Σ’ ένα λάθος      

Στρούθια γεμάτα φως      

Στον Παγασητικό      

Στον κάθε στίχο      

Στο σίδερο      

Στο πέτο      

Στο βάθος κότσος      

Στις τσέπες των υπεργολάβων      

Στικτές μ’ αστέρια      

Στη χώρα του ποτέ- ποτέ      

Στα παλιά έπιπλα      

Στα αρχαία έλη της Δημητριάδος      

Σκουριασμένα αστέρια      

Σκοτεινή αοωνιότητα      

Σε μικρόψυχους καιρούς      

Σε δέκα στρέμματα      

Σαν τους νάρκισσους στα τενάγη      

Σαν το ωμέγα με τη γομολάστιχα      

Σαν το Λινοξυλάκη      

Σαν τα περιστέρια      

Σαν να καπνίζω ουρανό      

Σαν κέρμα από τρύπια τσέπη      

Σα μια μεγάλη ελπίδα      

Σα να `ταν μανουάλια      

Πώς;      

Πώς να κοιμηθώ      

Πώς γράφεται ένα ιστορικό βιβλίο      

Πώς      

Πρωτομαγιά 1960      

Προσωπείο      

Πρόσεχε      

Προς παραμυθίαν      

Προς τι τα υβρίδια ;      

Πρόκληση      

Πριν ακουστεί το `άραγε      

Πριν αναλυθούμε σε μουσική      

Πρελούδιο του `κάτι      

Που μας περίμενε      

Που καθυστερεί      

Που η αυγή υψώνει για σημαία      

Που δεν ονειρευτήκαμε ποτέ      

Που ανελήφθησαν      

Που άστραφτε στον ήλιο      

Πόσο μεγάλωσαν οι νύχτες      

Πορταριά 2014      

Πολύχρωμα αλεξήλια      

Ποιο      

Ποίημα στο χιόνι      

Πλατεία Ρήγα Φεραίου 1965      

Πλατύφυλλη οντολογία      

Πλάι στα αρχαία φυστίκια      

Πλάι στις γραμμές του τρένου      

Πλάι στο μονόστηλο που υπήρξαμε      

Πικροί άγγελοι      

Περνάει περνάει η μέλισσα      

Πέρασαν τόσοι πολλοί      

Πειράζει;      

Παύει να είναι έργο      

Παριστάνοντας το τρένο      

Πάου- πάου      

Πάντα θα υπάρχει μια αλυσσίδα      

Όχι όπως το ανύπαρκτο μηδέν      

Ούτε κορνίζα      

Όταν γίνονται τα παιδιά αστέρια      

Όσο να κλείσεις τα δικά σου      

Όπως τα τριζόνια      

Όπως ο κλόουν υπάρχει στις τσέπες τους      

Όπως οι θεατρίνοι      

Όπως      

Όπως γίνεται σε κάθε γνήσιον εφιάλτη      

Όπου και να σας βρίσκει το κακό αδελφοί      

Ονόματα      

Ονόματα κίτρινα απ’ τη νικοτίνη      

Όνειρο αδέξιου και φλύαρου συλλέκτη      

Οικονομίας ένεκεν