Άνθρωποι και ανθρωπάκια – 1976
ΣΤΙΧΟΙ Άνθρωποι και ανθρωπάκια – 1976
Ένας μεθυσμένος κλαίει
σε μι’ απόμερη γωνιά
και βαριές κουβέντες λέει
για τον ψεύτη το ντουνιά.
σε μι’ απόμερη γωνιά
και βαριές κουβέντες λέει
για τον ψεύτη το ντουνιά.
Άνθρωποι και ανθρωπάκια
τον κεράσανε φαρμάκια,
του κρασιού τα μοιρολόγια
είναι του καημού του λόγια,
άνθρωποι και ανθρωπάκια
τον κεράσανε φαρμάκια.
Ένας μεθυσμένος κλαίει
μες στη νύχτα την βαριά,
τάχα ποιο είναι το μαράζι
που του καίει την καρδιά.
Άνθρωποι και ανθρωπάκια
τον κεράσανε φαρμάκια,
του κρασιού τα μοιρολόγια
είναι του καημού του λόγια,
άνθρωποι και ανθρωπάκια
τον κεράσανε φαρμάκια.
Στίχοι για το τραγούδι Άνθρωποι και ανθρωπάκια – 1976 Στράτος Διονυσίου του έτους σε στίχους Κώστας Ρουβέλας και σύνθεση Σπύρος Παπαβασιλείου από το album Πικρά κι ανθρώπινα.