Αρμενιστής – 2018      

Το λυγμό σου φυλακίζω
Σε απόσταγμα πιο γκρίζο
Κι απ’ τον ουρανό
Όποτε ξυπνάει να βρέχει
Και στον ύπνο του να έχει
Στοιχειωμένο όνειρο

Να τρομάξει να σ’ αφήσει
Και η μέρα να γυρίσει
Σε καλοκαιριά
Στα ρουμάνια να πετάνε
Στο γαλάζιο να μιλάνε
Μάτια σου και στην παρηγοριά

Αφού κρύβεσαι, φοβάσαι τους ανθρώπους
Πρέπει άγγελος να γίνω, ή μυστικό
Στα φτερά μου να κουρνιάζεις
Στα κρυφά να μ’ αγκαλιάζεις
Όταν έρχεται ο πόνος σου να ζω

Σε γεμάτη δάκρυα λίμνη
Πίνει η μοναξιά μου πίνει
Μα ποτέ δεν ξεδιψά
Απ’ αστείρευτο νερό
Τζόγια μου να σε χαρώ
Απ’ τα δάκρυα τ’ αλμυρά

Το λυγμό σου αρμενίζω
Μια κρυφή `ν’ αγάπη χτίζω
Σε ταξίδι αλαργινό
Κύμα μου ο στεναγμός σου
Το κορμί τ’ αμίλητό σου
Πετραδάκι στον βυθό.