Αχιβάδα – 2000      

Τι φυλάω μέσα μου για πες μου
όνειρα ντροπές μου και απαντοχή
τι κρατάω στο κλειστό μου χέρι
το πεσμένο αστέρι σπόρο για ευχή

Τι με λιώνει, τι με εξαερώνει
τι με βαλαντώνει να το κουβαλώ
τι ζηλεύω αλλά δε το λέω
θάλασσες να πλέω ψάχνωντας γυαλό

Να τι είμαι εγώ, αυτά που είμαι εγώ
αχιβάδα σ’ άγνωστο βυθό
θέλει θάρρος μέσα μου να σκύψεις,
να μ’ ανακαλύψεις, να εξερευνηθώ

Τι ζεσταίνω στα κλειστά μου μάτια
ρόδινα κομμάτια από ανατολή
τι μεθάω σ’ ό,τι ανασαίνω
δέρμα μεταξένιο χνούδι και φιλί

Τι μ’ ανοίγει, τι με βασιλεύει
τι με γαληνεύει, να χαμογελώ
τι ζηλεύω αλλά δε το λέω
θάλασσες να πλέω ψάχνωντας γυαλό