Βίοι παράλληλοι – 1990
ΣΤΙΧΟΙ Βίοι παράλληλοι – 1990
Λένε κι ακούει και χαμογελάει
Λένε κείνοι κι ακούει ο τοίχος μιλάει.
Στο ασανσέρ που είχαν μπει κάποια μέρα
τους είπε “γειά σας” κι άλλο τίποτα πια.
Τους είδε μόνο μια φορά δε συναντήθηκαν ξανά,
μα τους ακούει…
Λένε κείνοι κι ακούει ο τοίχος μιλάει.
Στο ασανσέρ που είχαν μπει κάποια μέρα
τους είπε “γειά σας” κι άλλο τίποτα πια.
Τους είδε μόνο μια φορά δε συναντήθηκαν ξανά,
μα τους ακούει…
Κάθε πρωί που ξυπνάνε τους ακούει να μιλάνε
φεύγουνε πάλι γυρνάνε, γυρνάει κι αυτός.
Ξέρει τα βράδια πού πάνε και διψάει όταν διψάνε
κι όταν ακούει να γελάνε, γελάει κι αυτός.
Λένε κι ακούει και χαμογελάει.
Λένε εκείνοι κι ακούει ο τοίχος μιλάει.
Απ’ τα μπαλκόνια είπαν μια καλησπέρα
πίσω απ’ τον τοίχο τους, χαθήκαν μετά.
Μετακομίσαν ξαφνικά πώς ήταν δε θυμάται πια,
μα τους ακούει…
Κάθε πρωί που ξυπνάνε τους ακούει να μιλάνε
φεύγουνε πάλι γυρνάνε, γυρνάει κι αυτός.
Ξέρει τα βράδια πού πάνε και διψάει όταν διψάνε
κι όταν ακούει να γελάνε, γελάει κι αυτός.
Στίχοι για το τραγούδι Βίοι παράλληλοι – 1990 Ελλη Πασπαλά του έτους σε στίχους Βασίλης Νικολαΐδης και σύνθεση Στάμος Σέμσης από το album Το νησί των Λωτοφάγων.