Βαριά βαρούν τα σήμαντρα      

Το μαύρο το μαντήλι, που δένεις στα μαλλιά,
να μη το ξαναδέσεις τρελαίνεις τα παιδιά.

Αμάν αμάν η φούστα σου,
με τρέλαναν τα γούστα σου.

Για σένα δε με μέλλει μα τη Παναγιά,
γιατί `μαι δικασμένος για τη μπαταργιά.

Ίντα μωρ’ μηλιά και πορτοκαλιά,
μου βαλες μαράζι μέσα στην καρδιά.

Γεφύρι θε να γίνω μέσα στα ρέματα,
για να περνάει η αγάπη, δεν είναι ψέματα.

Αν είσαι κι αν δεν είσαι του δήμαρχου αδερφή,
εγώ θα σε φιλήσω κι ας πάω στη φυλακή….