Γέρος για Ροκ, νέος για θάνατο – 1997
ΣΤΙΧΟΙ Γέρος για Ροκ, νέος για θάνατο – 1997
και σαν τη Σφίγγα ερμητικός
με το κρανίο στην αγκράφα
Μπύρες χτυπάει στη μπάρα
μες το σκοτάδι
έξω απ’ το μπαρ,
ο ήλιος ντάλα.
Ψευτοπροφήτης κι από πάνω
σαν το τρελό του Άκη Πάνου
μόνο που αυτός ακούει Έλβις.
Ξώραφες τσέπες διπλά γαζιά
κι όλο το αίνιγμα
καλέ μου
που ‘χουν τα βρέφη του πολέμου.
Γέρος λοιπόν για το ροκ εν ρολ
και για τον θάνατο
παιδάκι αθώο ακόμα.
Πού πήγαν οι φίλοι;
άνοιξαν σπίτια
βγάλαν κι αμάξι με κουκούλα.
Πάντοτε ακούνε τα “μπλε καστόρια”
τι τραγούδι
απ’ τα ηχεία στην πισίνα.
Μα τα δικά τους
τα φορεμένα εκείνα
τα ‘χουν πετάξει στα σκουπίδια.
Σάββατα ταβέρνα,
στο τένις κλαμπ τις Κυριακές
κεφάλια μέσα τη Δευτέρα.
Γέροι λοιπόν για το ροκ εν ρολ
και για τον θάνατο
νέοι κι ανώριμοι κι αυτοί.
Τώρα για δες του γέρου
με μηχανή φουριόζα
μες στο λυκόφως να μουγκρίζει.
Πατάει διακόσια
τα φορτηγά κορνάρουν
ξένος αέρας αναβλύζει.
Αίμα γαλάζιο
φουλ μπριγιαντίνη
το ξωτικό που τραγουδούσα
Τρέχει και κλαίει για της ζωής
τη γλύκα
στο ραντεβού με τη νταλίκα.
Γέρος λοιπόν για το Rock & Roll
και για τον θάνατο
παιδάκι αιώνιο θα `ναι πάντα.