Δε θέλω πια να ζήσω – 1979
ΣΤΙΧΟΙ Δε θέλω πια να ζήσω – 1979
Ο ήλιος πάλι φέγγει τον κόσμο απ’ το πρωί,
για μένα όμως μαύρο κι απέραντο σκοτάδι.
Τα μαύρα δάκρυά μου αντάριασαν τη γη,
και πώς να βρω το δρόμο που οδηγεί στον Άδη;
για μένα όμως μαύρο κι απέραντο σκοτάδι.
Τα μαύρα δάκρυά μου αντάριασαν τη γη,
και πώς να βρω το δρόμο που οδηγεί στον Άδη;
Και πώς θα βρω το δρόμο που πάει στον άλλον κόσμο;
Από την κόλασή μου που λέγεται ζωή
μπορεί να ’ναι για μένα καλύτερα εκεί.
“Δε θέλω πια να ζήσω” τους λέω και γελούν,
ίσως γιατί δεν ήπιαν φαρμάκια σαν και μένα,
ίσως γιατί μπορέσαν αγάπη για να βρουν,
ίσως γιατί δε ζήσαν στα έρημα τα ξένα.
Και πώς θα βρω το δρόμο που πάει στον άλλον κόσμο;
Από την κόλασή μου που λέγεται ζωή
μπορεί να ’ναι για μένα καλύτερα εκεί.
Στίχοι για το τραγούδι Δε θέλω πια να ζήσω – 1979 Μάνος Παπαδάκης του έτους σε στίχους Κώστας Βίρβος και σύνθεση Θόδωρος Δερβενιώτης από το album Ενα συστημένο γράμμα.