Διαμαντένια ακτή – 1999      

Σε μια πόλη που τα όνειρα μπαίνουν στη σειρά
και δε χρειάζεται ποτέ να σκεφτείς προσεχτικά
σε μια σκέψη που κάνεις μοναχός
ο δρόμος για να φτάσεις δεν είναι μακρινός
με τη πρώτη ηλιαχτίδα που ο ήλιος θα μας στείλει
σε λίγα λεπτά θα φτάσει στην πύλη
κι όταν περάσεις να κάνεις μια ευχή
και ότι θέα αναπολείς μη ρωτήσεις γιατί
και το στολίδι της φαντάζει λαμπερό
μες του νου τι φαντασία αληθινό
μη ξεχάσεις να το δεις γιατί είναι κρίμα
και μη φοβηθείς δε σηκώνει κύμα
μη χάνεις καιρό γυρνά πιο κει
στο κέντρο φανερή διαμαντένια ακτή
αυτός ήταν ο πρόλογος και τώρα εγώ αρχίζω
για να βρω την ακτή από δω και κει γυρίζω
στο ψηλότερο μέρος ανεβαίνω με κόπο
και χωρίς ταλαιπωρία σαν να βρήκα το τρόπο
πιο κοντά σου να έρθω λίγο να σ’ ακουμπήσω
και από την πόλη ομορφιά σου ας είναι να μεθύσω
και άφησε με σου λεω εκεί κοντά σου να μείνω
στην άκρη σου να βάλω το γαλάζιο κρίνο
και πιο δίπλα μη ξεμπλέκεις το μύθο
και στα διαμάντια που έχεις μη βάλεις άλλο λίθο
φοβερές και φουρτούνες μη βιαστείς να σήκωσης
με το όνειρο σου ποτέ ραντεβού να μη δώσεις
αν είναι να έρθει θα έρθει μοναχό του
και αν ποτέ θα χαθεί μη λυπηθείς το χαμό του
γιατί πάντα η ελπίδα πεθαίνει τελευταία
αλλά η μοναξιά παραμένει ακμαία
με στο νου μου ακτή μη πάθεις κακό
και αν ακόμα εγώ δεν μπορώ να σε δω
και αν μια μέρα κατά λάθος σε αρνηθώ
τότε τη πύλη σου ποτέ μη διαβώ
της σκέψης ζωντάνια
του ονείρου ψυχή
της φαντασίας φλόγα
του μύθου αρχή
γεμάτη διαμάντια με λάμψη παντού
μοιάζεις με κομμάτι του μπλε ουρανού
σαν ένα αστέρι με διάχυτο φως
που με ιδιαίτερη φροντίδα έφτιαξε ο θεός
με στιλ μίας θεάς πολύ πολυτέλεια
και πάντα στο κέντρο γεμάτη ονειροτελεια
και όταν φωνάξω στο κέντρο ζην
μόνο φέρνω τη διαμαντένια ακτή
το όνειρο σαν ψάξεις ξέρεις που να το βρεις
πριν αρχίσεις το μύθο να με θυμηθείς
με στη φαντασία μια λάμψη υγρή
στο κέντρο φανερή διαμαντένια ακτή
μη φοβάσαι το χρόνο που γρήγορα κυλά
εγώ κοντά σου θα με σε κάθε νύχτια
και αν μόνη ξυπνήσεις μη με αφήσεις μονάχο
όταν φύγεις μετά δεν ξέρω τι θα χω
μπορεί ένα φόβο η μια ντροπή
θα έρθω και θα μείνω μαζί σου ακτή
μαζί να δούμε ψηλά τα αστερία του ουρανού
και ας μας βάλουν ότι θέλουν μέσα στο νου
ίσως ένα Όνειρο η μια μόνο σκέψη
ένα ψέμα καλό στο χρόνο να αντέξει
και ποτέ μη διακρίνει τη νύχτα με τη μέρα
να ανασάνει και αυτό της φύσης αέρα
με τη τύχη κοντά μου για μια στιγμή
γιατί ποτέ δε μου μίλησες σ όλη τη ζωή
και πάντα μαζί διαμαντένια ακτή
ατού Ονείρου τη κρυφή την υπόγεια πηγή
και αν έστω στερέψει από κοντά μου σε χάσω
αν άλλος σε πάρει εγώ θα κάνω πάσο
ως τότε ωμός μπορεί το Όνειρο να ψάξω
και για να έρθει κοντά μου τα αστερία θα του τάξω
και το μύθο θα αρχίσω
σα λάμψη υγρή
πάντα στο πλευρό μου διαμαντένια ακτή