Ελεγείον      

Γεράματα, ρε φίλε μου
καθόμουν σε μιαν άκρη
και κοίταγα τον πούτσο μου
και μου `φυγε ένα δάκρυ

Πούτσα μου πώς κατάντησες
εσύ σ’ αυτό το χάλι
που όταν έβλεπες μουνί
γινόσουνα ατσάλι;

Εθέριεβες, εθύμωνες
γινόσουν άνω κάτω
και γιάτρευες της κάθε μιας
το μούνο και τον πάτο

Πούτσα μου πώς κατάντησες
εσύ σ’ αυτό το χάλι
που όταν έβλεπες μουνί
γινόσουνα ατσάλι;

Τώρα κρυμμένος στο βρακί
δε μου ζητας παιχνίδια
κάθεσαι κι αναπάυεσαι
στα ένδοξα σου αρχίδια

Πούτσα μου πώς κατάντησες
εσύ σ’ αυτό το χάλι
που όταν έβλεπες μουνί
γινόσουνα ατσάλι;