Εποχές 2 Iιι
ΣΤΙΧΟΙ Εποχές 2 Iιι
Έτσι όπως πια δεν το αποφάσιζες να φύγεις
για κάθε πίκρα σου μη νιώθοντας οδύνη
για κάποια δάκρυα που δε στέγνωσαν ακόμα
για μιαν αρρώστια σου παλιά μη λογαριάζεις
για κάθε πίκρα σου μη νιώθοντας οδύνη
για κάποια δάκρυα που δε στέγνωσαν ακόμα
για μιαν αρρώστια σου παλιά μη λογαριάζεις
σκυμμένος πάλι μες στη νύχτα χωρίς λάμπα
κάτω απ’ τις στέγες τις νεκρές της πολιτείας
προσμένοντας μια Αυγή που σου `χαν τάξει.
Χρόνια ταξίδεψες διψώντας κάποιο γράμμα
—μέσα σου πλήθος τ’ αμαρτήματα, τις τύψεις-.
Με μια σβησμένη νοσηρή χρονολογία
κι ούτε κανείς πια δε μ’ αντάμωσε σαν πρώτα
(ούτε κανείς, αλήθεια, πρόσμενε να φέξει)
έτσι όπως έμεινα κι εγώ τότε μια νύχτα
ξένος ολότελα κι απ’ όλους ξεχασμένος.
Με τη δική σου μοναχά τη συντροφιά
—με σένα τόσα χρόνια πια μακριά μου—
ξένος πολύ μέσα σε τούτο το παλιό
ξένος σε τούτο το παλιό το καφενείο
έτσι όπως έμεινα μονάχος κάποια νύχτα.
Μέσα σε τούτο το παλιό το καφενείο
στο νυσταγμένο καφενείο όλη τη νύχτα
στου Πειραιά, νύχτα, το βρόμικο λιμάνι.
Στίχοι για το τραγούδι Εποχές 2 Iιι του έτους σε στίχους Μανώλης Αναγνωστάκης και σύνθεση Αμελοποίητα από το album .