Η αστροναύτισσα – 1997      

Παίρνω και μια σκούπα τόση,
σκόνες, στάχτες να σαρώσει.

Είμαι εγώ νοικοκυρά
και τα θέλω καθαρά.

Πάω να ρίξω χώμα σάκους
σε κρατήρες και σε λάκκους.

Πάω αέρα, πάω νερό
και λουλούδια ένα σωρό.

Πάω να φτιάξω μιαν αυλή
φεγγαρίσια, στρογγυλή,

με πολλά μυριστικά,
γλάστρες και βασιλικά.

Και στη μέση θα διαλέξω
μια γαζία να φυτέψω,

να ’χει ολάνθιστους χρυσούς,
μικροφέγγαρους ανθούς,

που το ολόγιομο φεγγάρι
για παιδιά του θα τους πάρει.

Κι όταν το άρωμά τους νιώσει,
μοναξιά δε θα ’χει τόση.

Αστροναύτισσα κινάω
στο φεγγάρι για να πάω

κι αφού εκεί τα συγυρίσω,
πάλι θα γυρίσω πίσω.