Η κουτσομπόλα      

Σπάστε πλάκα,
σπάστε πλάκα βρε παιδιά
ήρθε η κουτσομπόλα,
τα `βαλε με την Σμυρνιά,
ας γελάσω τώρα!

Ήρθα και θα σας τα ψάλλω
κι ανάγκη δεν έχω κανέναν σας!

Η Μαρίτσα αχ ποτέ τση
δεν ημάζεψε το νου τση
κι όλο κάνει στο ντουρσέκι
κόρτε με τον γιαβουκλού τση.

Αχ, αχ ηδηλωνάδες
και μας κάνει την κυρία,
θα το πω στα χείλη μου ρχε’
φτου και φτου στην τσοκαρία.

Πάλι πήρε, άλλη πήρε την σειρά
και η κουτσομπόλα,
τα `χει με την Κρητικιά
ας γελάσω τώρα.

Εδώ τα τα ψάλλω και στην Κρητικιά!

Η Τασούλα του Μαρτάτση
ηεψέν η κακομοίρα
τσαπετίς εκλάψα μουνε
τσε εδάκρυσε κι η χήρα,
αχ, ήπιε στην καρδιά τον πόνο
μα στο νου ένα κοπέλι
κι έτσα δα πα θα πάει χαμένη
ετσά σα σκυλί σ’ αμπέλι.

Πήρε φόρα, πήρε φόρα βρε παιδιά
και η κουτσομπόλα,
το σχοινί παρατραβά
συλλογιέμαι τώρα.

Πω, πω, πω, βαράτε,
αλλά βάρδα από τσαρούχι!

Η Κρουστάλλω του Μητρούση
ποδηλάστη κάθε βράδυ
τσούκου τσούκου πάει στου ρέμα
άμα πέφτει το σκουτάδι.

Άι, άι, άι μανούλα μ’, άι μανούλα μ’
σιούνται σιούνται τα πουρνάρια,
στα κλαδιά σαν μπλέκει η φούστα
αλλού χέρια, αλλού ποδάρια.

Πω, πω μεράκια!
Παναγιά μου, όμορφα!