Θεαθήναι – 2014      

Θα φορέσω τα πιο ακριβά μου ρούχα,
θα φορέσω τα πιο όμορφα μυαλά,
θα φορέσω το πιο όμορφο χαμόγελο,
θα πάρω μαζί μου τον καλό μου τον λόγο.
Εκεί που πάω είναι οι άνθρωποι της δουλειάς,
είναι ευκαιρία μου να τους κερδίσω.
Θα με κοιτάνε σαν βιτρίνα από πάνω μέχρι κάτω,
σαν σφιχτή αγκαλιά θα κλέβουν την ανάσα.
Θα γελάω και ας μου λείπουν κάποια δόντια
σε κάτι ανθρώπους που λερώνουν τον κόσμο.
Η ανάγκη και το πάθος γονατίζουν τις ψυχές,
πληρώνεις ακριβά αυτά που τολμάς.
Η παράσταση συνεχίζεται.
Μπορεί να παίξω το θύμα σε κάποιο κρεβάτι,
ο κατάλληλος άνθρωπος θα πάρει ό,τι θέλει,
τα σεντόνια θα γεμίσουν και πάλι από στάχτη,
θα βρω μια δουλεια;
Να βρω το όνειρό μου.
Θα ξυπνήσω σε μια λίμνη από αίμα.
Μου συμβαίνει συχνά μα το θεωρώ εντάξει.
Περιμένω να χτυπήσει το τηλέφωνο,
περιμένω να μου στείλουν ένα μήνυμα,
περιμένω να με προσέξουν,
περιμένω να μου ξεριζώσουν τα πάντα.
Μόνο έτσι θα έρθουν,
μόνο έτσι θα ασχόληθούν.