Ιστορία για αγρίους – 1999      

Μ’ απλές κουβέντες δε γράφω κάνα βιβλίο
θα σας πω μια ιστορία απ’ αυτές που στο σχολείο
δεν μας μαθαίνουν κι ας τις ζούμε κάθε μέρα
για κάτι τύπους που καμία δεν τους σκιάζει φοβέρα
για μεγάλη κολεγιά επίδοξων κακοποιών.
Θα μιλήσω για όλων αυτών το σκοτεινό ποιον
που ξυπνάνε κάθε μέρα νωρίς,
καλά φοράνε ρουχαλάκια, αφού δε γίνεται χωρίς.
μιας ιδιωτικής σχολής τα παλατάκια
πουλάνε μούρη οι γονείς λόγω ότι παίζουν φραγκάκια.
Τουλάχιστον να γίνουν κάτι στη ζωή τους
θα βρουν εύκολα δουλειά με το χαρτί τους
προβλέπονται όλα κανένας από αυτούς δεν παει χαμένος
για όσους τα λεμε, φλώρος είναι ο βολεμένος.
Αγοράκια που πάσχουν από χρόνια εφηβεία
που χάρη στη tv γνωρίσανε και σεξ και βία,
που στο δίκτυο αναζητώντας τη καλή τους
μπερδεύουνε συχνά το mouse με το πουλί τους.
Τη μέρα σένιοι, το βραδάκι με σκισμένα
κι αυτά ακριβά και από το μπαμπάκα αγορασμένα.
Ποδηλατάκι, πατινάκι και στο δρόμο
για να το παίξουνε αλητάμπουρες έξω απ’ το νόμο,
μα σαν νυχτώσει για καλά θα τη χωθούν πίσω ξανά,
την άλλη μέρα πάλι θα φωνάζει η μαμά.

Μια ιστορία για αγρίους που την είδαν ξαφνικά
γι’ αξιότιμους κυρίους πιάνα και γαλλικά,
για γενναίους και ανδρείους, μα φευγάτους τελικά.
για αλήτες και αχρείους όλο λόγια δανεικά.

Δεν είναι μύθος, δεν είναι απλά ένα τραγούδι,
είναι η ιστορία των παιδιών που έχουν ακόμα χνούδι
και ξαφνικά την είδαν κάπως και βγήκανε στο δρόμο
νομίζοντας πως θα γαμήσουν όλο το κόσμο.
Ξένη η αιτία και `χει γίνει οικεία
από όσα ακούσανε, διαβάσανε κι η μαλακία
έγινε γκόμενα και όλα είν’ επόμενα,
τώρα ποζάρουνε τα νούμερα ως φαινόμενα,
μα τη μαγκιά δεν την αγοράζεις, δεν την πουλάς.
Τη ξεπληρώνεις με ψυχή και δε μιλάς
και άμα γουστάρεις, τότε ρισκάρεις
και αν δεν μπλοφάρεις, τότε ποτέ δε θα ρεφάρεις.
Όσοι το δρόμο στ’ αλήθεια έχουν για σπίτι
απ’ τη ματιά καταλαβαίνουν έναν αλήτη
και λενε πως όποιος δυνατά φωνάζει,
τότε η ζωή από τη μύτη τις κουβέντες του όλες βγάζει
δεν σε πειράζει βρήκες έτοιμη στολή
και όπου σε παίρνει τη φοράς και ντύνεσαι απειλή
και μ’ άλλους ίδιους το παίζεις σκοτωνάκος,
μην κλάψει η μάνα σου φοβάσαι, γι’ αυτό κι είσαι φευγάτος.
Και αν θα τη βγάλεις καθαρή, ξεχνάς όσα είχες πει
και αν από τύχη είσαι ταπί, φλερτάρεις τη ντροπή.
Άραξε `κει λοιπόν με τις κυρίες και τους κυρίους
δεν σου ταιριάζουν οι ιστορίες γι’ αγρίους.