Κοντυλιές – 2017
ΣΤΙΧΟΙ Κοντυλιές – 2017
μπορεί να νιώσει όποιος βρεθεί των αμαθιώ σου ανάδια.
Πρόβαλε αέρα δροσερέ κι ερωντικό μελτέμι,
για δε με δροσερεύγουνε κι οι τέσσερις ανέμοι.
Καλή μου ώρα πρόβαλε γιατί `ναι μαύρη μέρα
να ιδώ τον ήλιο τση χαράς να `χει η καρδιά μου αέρα.
Σκέψη γλυκιά του λογισμού κι ακριβοστερεμένη
άλλη στο νου μου αθιβολή, έπαψε μπλιό να μπαίνει.
Του έρωντα σου η φωτιά με σιγοκαίει πάλι
και τη συμπαίνει ο στεναγμός και θα γενώ καψάλι.
Ώστε να βγάνω δάκρυα βιόλα μου μη φοβάσαι
κι οι φλέγες να στερέψουνε απότιστη δε θα `σαι.
Βιόλα μου δεν μαραίνεσαι, φλέγα να μη κινήσει
γιατί εσύ ποτίζεσαι, που τση καρδιάς τη βρύση.
Μες στσή καρδιάς το νοτικό, βιόλα μου εφύτεψά σε
μα ο στεναγμός μου εγίνηκε, απόγι κι έκαψά σε.
Ένα σου φύλλο βιόλα μου κλαίω να πέσει χάμαι,
φαντάσου για να μαραθείς τι διστυχής που θα `μαι.
Στων αμαθιών σου το μπαξέ βρίνεται η σκέψη πάλι,
και καμαρώνει τσ’ ομορφιές και ποιος θα την ποβγάλει.
Ονειρεμένε μου μπαξέ του έρωντά σου οι βιόλες,
ξεπουλιασμένες πεθυμιές είναι στο νου μου όλες.