Μια παλιά φωτογραφία αιχμαλώτων
ΣΤΙΧΟΙ Μια παλιά φωτογραφία αιχμαλώτων
Ωραίος που ήταν!
Ξανθογάλανος.
Ξεχωρίζει απ’ τους άλλους στημένους
με τα άσπρα του μάτια•
τότε το φως δεν είχε χρώμα.
Είχε τσακίσει το χαμόγελό του
απ’ το πολύ μπες-βγες
ανάμεσα στον εαυτό του και τα πράγματα,
τα φριχτά πράγματα
που κάνουν άνθρωποι σ’ ανθρώπους.
΄Ένα σκοινί του έδενε το παντελόνι.
Στη θέση της γραβάτας
ένα σκοινί φορούσε στον λαιμό,
εύχρηστο για το σύρσιμο σε ματωμένα χνάρια.
Η μοίρα του περίσσεψε απ’ τη ζωή του,
εισχώρησε και στις ζωές των απογόνων του:
και τον πατέρα μου τον έσυρε η Ανάγκη
ανάμεσα σε χάσματα,
άνοιξε μέχρι κι η στέρεη γη.
Εγώ επιμετρώ λόγια και λόγια
σαν κομποσκοίνι προσευχών
για όσους σύρθηκαν
και σύρονται
και θα συρθούνε.
Ξανθογάλανος.
Ξεχωρίζει απ’ τους άλλους στημένους
με τα άσπρα του μάτια•
τότε το φως δεν είχε χρώμα.
Είχε τσακίσει το χαμόγελό του
απ’ το πολύ μπες-βγες
ανάμεσα στον εαυτό του και τα πράγματα,
τα φριχτά πράγματα
που κάνουν άνθρωποι σ’ ανθρώπους.
΄Ένα σκοινί του έδενε το παντελόνι.
Στη θέση της γραβάτας
ένα σκοινί φορούσε στον λαιμό,
εύχρηστο για το σύρσιμο σε ματωμένα χνάρια.
Η μοίρα του περίσσεψε απ’ τη ζωή του,
εισχώρησε και στις ζωές των απογόνων του:
και τον πατέρα μου τον έσυρε η Ανάγκη
ανάμεσα σε χάσματα,
άνοιξε μέχρι κι η στέρεη γη.
Εγώ επιμετρώ λόγια και λόγια
σαν κομποσκοίνι προσευχών
για όσους σύρθηκαν
και σύρονται
και θα συρθούνε.
Στίχοι για το τραγούδι Μια παλιά φωτογραφία αιχμαλώτων του έτους σε στίχους Χαρά Πρεβεδώρου και σύνθεση Αμελοποίητα από το album .