Μιλάς – 1997
ΣΤΙΧΟΙ Μιλάς – 1997
Μιλάς μέσα στο πλήθος που περνά
σαν λεωφορείο βιαστικό, σαν ασθενοφόρο,
μιλάς και χτίζεις τη δική σου ερημιά
σ’ αυτής της ερημιάς το μαύρο χώρο,
μιλάς και χτίζεις τη δική σου ερημιά
σ’ αυτής της ερημιάς το μαύρο χώρο.
σαν λεωφορείο βιαστικό, σαν ασθενοφόρο,
μιλάς και χτίζεις τη δική σου ερημιά
σ’ αυτής της ερημιάς το μαύρο χώρο,
μιλάς και χτίζεις τη δική σου ερημιά
σ’ αυτής της ερημιάς το μαύρο χώρο.
Μιλάς, μα να σ’ ακούσω δεν μπορώ,
σ’ αυτής της κόλασης τους ήχους,
έγινε η ζωή μου ένα σύνθημα νεκρό
σ’ αφίσες που ξεθώριασαν στους τοίχους,
έγινε η ζωή μου ένα σύνθημα νεκρό
σ’ αφίσες που ξεθώριασαν στους τοίχους.
Μιλάς κι είναι τα λόγια σου βρισιά,
λόγια του αέρα που πετάς από το μπαλκόνι,
μιλάς και χτίζεις τη δική μου μοναξιά,
αυτή τη μοναξιά που με σκοτώνει,
μιλάς και χτίζεις τη δική μου μοναξιά,
αυτή τη μοναξιά που με σκοτώνει.
Μιλάς, μα να σ’ ακούσω δεν μπορώ,
σ’ αυτής της κόλασης τους ήχους,
έγινε η ζωή μου ένα σύνθημα νεκρό
σ’ αφίσες που ξεθώριασαν στους τοίχους,
έγινε η ζωή μου ένα σύνθημα νεκρό
σ’ αφίσες που ξεθώριασαν στους τοίχους.
Στίχοι για το τραγούδι Μιλάς – 1997 Μαργαρίτα Ζορμπαλά του έτους σε στίχους Ανδρέας Νεοφυτίδης και σύνθεση Νεοκλής Νεοφυτίδης από το album Καφενείον η Ελπίς.