Νερό κι αρμύρα – 1997
ΣΤΙΧΟΙ Νερό κι αρμύρα – 1997
Ενώνει γη και ουρανό
μ’ ένα υδάτινο πανό,
ήλιε, στεφάνι βυσσινί,
φόρα της, κάδρο να γενεί,
ήλιε, στεφάνι βυσσινί,
φόρα της, κάδρο να γενεί.
μ’ ένα υδάτινο πανό,
ήλιε, στεφάνι βυσσινί,
φόρα της, κάδρο να γενεί,
ήλιε, στεφάνι βυσσινί,
φόρα της, κάδρο να γενεί.
Αχ! θάλασσα μητέρα μου
κάτι δικό σου πήρα,
το δάκρυ κι ο ιδρώτας μου
έχει νερό κι αρμύρα.
Τις νύχτες με απανεμιά
τα μπλε της γίνονται ασημιά,
πες μου φεγγάρι στρογγυλό
πως είμαι απ’ του βυθού πηλό,
πες μου φεγγάρι στρογγυλό
πως είμαι απ’ του βυθού πηλό.
Αχ! θάλασσα μητέρα μου
κάτι δικό σου πήρα,
το δάκρυ κι ο ιδρώτας μου
έχει νερό κι αρμύρα.
Η κίνησή της κυκλική
αφρός, λιμάνι κι αλυκή,
γλάρε μου βρέξε τα φτερά
να `χω εικόνα τη χαρά,
γλάρε μου βρέξε τα φτερά
να `χω εικόνα τη χαρά.
Αχ! θάλασσα μητέρα μου
κάτι δικό σου πήρα,
το δάκρυ κι ο ιδρώτας μου
έχει νερό κι αρμύρα.
Στίχοι για το τραγούδι Νερό κι αρμύρα – 1997 Γιώργος Περαντάκος του έτους σε στίχους Λίτσα Μπεσκάκη και σύνθεση Βασίλης Παπαδόπουλος από το album Νερό κι αρμύρα.