Οι αλυσίδες – 1962
ΣΤΙΧΟΙ Οι αλυσίδες – 1962
Μες στη ζωή βράδυ πρωί
περνούν οι μέρες δίχως όνειρα κι ελπίδες.
Μοίρα κακή και τραγική
μας έχουν δέσει της ζωής οι αλυσίδες.
περνούν οι μέρες δίχως όνειρα κι ελπίδες.
Μοίρα κακή και τραγική
μας έχουν δέσει της ζωής οι αλυσίδες.
Κάθε καημός και στεναγμός
το πρόσωπο μας το χαράζει μια ρυτίδα.
κάθε λυγμός και σπαραγμός
όλο μακραίνει της ζωής την αλυσίδα.
Και ντράγκα-ντρουν, και ντράγκα-ντρουν
δεμένους όλους οι αλυσίδες μας κρατούν.
Βαριά χτυπούν σαν περπατούμε
μα δεν τις βλέπουμε και ούτε τις ακούμε.
Όλο βαριές και πιο σφιχτές
οι αλυσίδες τα δυο μας χέρια τα πληγώνουν.
Και τις τραβάς μα δεν τις σπας
και βλέπεις τότε τα χέρια σου ματώνουν.
Τότε ποθείς να λυτρωθείς
ζητάς το χάρο να `ρθει να σε ξεκουράσει.
Γιατί αυτός, μονάχα αυτός
τις αλυσίδες της ζωής μπορεί να σπάσει.
Και ντράγκα-ντρουν, και ντράγκα-ντρουν
δεμένους όλους οι αλυσίδες μας κρατούν.
Βαριά χτυπούν σαν περπατούμε
μα δεν τις βλέπουμε και ούτε τις ακούμε.
Στίχοι για το τραγούδι Οι αλυσίδες – 1962 Καίτη Μπελίντα του έτους σε στίχους Στέλιος Χριστοφίδης και σύνθεση Κώστας Γιαννίδης από το album 45άρια 1962.