Ο διαβάτης της ζωής
ΣΤΙΧΟΙ Ο διαβάτης της ζωής
Έρημος, βαρύς και μόνος
σέρνομαι μέσ’ στη ζωή,
κάθε βήμα μου είναι πόνος
μα τον ξένο πόνο, ποιος τον εννοεί,
δίχως σπίτι, δίχως σόι
περπατώ εδώ κι εκεί
και χτυπώ το κομπολόι
που μου χάρισαν στον κόσμο οι κακοί.
σέρνομαι μέσ’ στη ζωή,
κάθε βήμα μου είναι πόνος
μα τον ξένο πόνο, ποιος τον εννοεί,
δίχως σπίτι, δίχως σόι
περπατώ εδώ κι εκεί
και χτυπώ το κομπολόι
που μου χάρισαν στον κόσμο οι κακοί.
Ορφάνεψα από μάνα και πατέρα
και λάτρευα τον μόνο μου αδελφό
που φρόντιζε κι εγώ ν’ ανατραφώ,
εζούσαμ’ ενωμένοι, μα μια μέρα,
το σπίτι μας πωλεί το πατρικό,
τ’ ολόχρυσο τ’ αμπέλι και χωράφι
που έβγαζε σταφύλι έτσι γλυκό
αι φεύγει με μια βρωμα, μ’ ένα κουρέλι.
Κι από τότες, ο καημένος,
παντού βάρος, παντού ξένος.
Έρημος, βαρύς και μόνος
σέρνομαι μέσ’ στη ζωή,
κάθε βήμα μου είναι πόνος
μα τον ξένο πόνο, ποιος τον εννοεί,
δίχως σπίτι, δίχως σόι
περπατώ εδώ κι εκεί
και χτυπώ το κομπολόι
που μου χάρισαν στον κόσμο οι κακοί.
Στίχοι για το τραγούδι Ο διαβάτης της ζωής Νίκος Μοσχονάς του έτους σε στίχους Αττίκ και σύνθεση Αττίκ από το album .