Ο καύκος      

Θέ μου και να ξεδίλιενε
τ’όνειρο που δ’απόψε
το καύκο μου δα κυνηγό
τον άντρα μου δ’αγρίμι.

Χριστέ και να το σκότωνε
ο κυνηγός τ’αγρίμι
να το φέρνε στο σπίτι μας
στο στύλο να το κρέμα.

Ν’ανοίξω το στηθούρι του
να βγάλω την καρδιά του
και με το αίμα της καρδίας
να βάψω τα μαλλιά μου.