Ο ξεριζωμένος – 1980
ΣΤΙΧΟΙ Ο ξεριζωμένος – 1980
Ήταν μια σταλιά παιδί
και γυρνούσε εδώ κι εκεί.
Κι ήταν μόνος του τα βράδια,
μόνος του μες στη βροχή
να μετράει τα σημάδια
που ’χε μες στην ψυχή.
και γυρνούσε εδώ κι εκεί.
Κι ήταν μόνος του τα βράδια,
μόνος του μες στη βροχή
να μετράει τα σημάδια
που ’χε μες στην ψυχή.
Ήταν ο ξεριζωμένος,
μοναχός μες στη ζωή,
κι άφησε κατατρεγμένος
τη στερνή του την πνοή.
Άπονε κόσμε, μαύρη ζωή,
άπονε κόσμε, μαύρη ζωή.
Ήταν μια σταλιά παιδί
δίχως σπίτι και κλαδί,
μόνος μες στα ξεροβόρια
και την απανθρωπιά.
Απ’ τον άλλον κόσμο χώρια,
πόσο να αντέξει πια;
Ήταν ο ξεριζωμένος,
μοναχός μες στη ζωή,
κι άφησε κατατρεγμένος
τη στερνή του την πνοή.
Άπονε κόσμε, μαύρη ζωή,
άπονε κόσμε, μαύρη ζωή.
Στίχοι για το τραγούδι Ο ξεριζωμένος – 1980 Λιζέττα Νικολάου του έτους σε στίχους Χρήστος Νικολόπουλος και σύνθεση Χρήστος Νικολόπουλος από το album Σ΄ αγάπησα, μ΄ αγάπησες.