Ο ποιητής μιλάει απ’ το τηλέφωνο με τον έρωτα – 2004
ΣΤΙΧΟΙ Ο ποιητής μιλάει απ’ το τηλέφωνο με τον έρωτα – 2004
Η φωνή σου έλουσε τον αμμόλοφο του στήθους μου
μες στη γλυκιά ξύλινη καμπίνα.
Απ’ το νοτιά των ποδιών μου έγινε άνοιξη
και στο βοριά του μετώπου μου άνθισε φτέρη.
μες στη γλυκιά ξύλινη καμπίνα.
Απ’ το νοτιά των ποδιών μου έγινε άνοιξη
και στο βοριά του μετώπου μου άνθισε φτέρη.
Κέδρο από φως μέσα στη χαραμάδα τη στενή
τραγούδησε δίχως εωθινό και σπορά
και το κλάμα μου ρίζωσε για πρώτη φορά
κορώνες ελπίδας από το ταβάνι.
Γλυκιά κι απόμακρη φωνή για με χυμένη.
Γλυκιά κι απόμακρη φωνή που την έχω γευτεί.
Απόμακρη και γλυκιά φωνή σβησμένη.
Απόμακρη καθώς σκοτεινή ελαφίνα πληγωμένη.
Γλυκιά καθώς λυγμός μες στο χιονιά.
Απόμακρη και γλυκιά στο μεδούλι μπηγμένη!
Στίχοι για το τραγούδι Ο ποιητής μιλάει απ’ το τηλέφωνο με τον έρωτα – 2004 του έτους σε στίχους Federico Garcia Lorca και σύνθεση από το album Σονέτα του σκοτεινού έρωτα.