Παράξενα παιχνίδια – 2016      

Τώρα τα φώτα σβήνουν, όλες οι πόρτες κλείνουν
Δεν έχω κάτι να χάσω ή για να κερδίσω
Είναι η πόλη άδεια κι έχω παντού σημάδια
Πού προσπαθούσα να φτάσω, γρίφους για να λύσω

Τώρα κανείς δεν ξέρει ποιος ζει και υποφέρει
Ποιος θέλει να βρει χαρά και ζει μες στα σκουπίδια
Τώρα με υγρά τα μάτια τα πάθη τα γινάτια
Είναι του χρόνου απλά παράξενα παιχνίδια

Δεν ξέρω τι φοβάσαι, δεν ξέρω αν με θυμάσαι
Ήσουνα πάντα εκεί σαν ήθελα να φύγω
Τώρα η γιορτή τελειώνει, η νύχτα με λασπώνει
Κάνει το βλέμμα στροφή και είσαι εκεί για λίγο

Τώρα θα μείνουν πίσω σκηνές που δε θ’ αφήσω
Απ’ το μυαλό μακριά κι ας ξέρω μ’ εκδικούνται
Τώρα στο δρόμο μένει μια ορχήστρα λυπημένη
Νύχτα να παίζει γλυκά, μα όλοι ενοχλούνται

Τώρα οι φωνές σωπαίνουν, τα ρίσκα δε μου βγαίνουν
Νότες ξεκούρδιστες παίζω, μα δε με ακούνε
Τώρα η ζωή θα φύγει, ευχές και μοίρες σμίγει
Λόγια κι εικόνες να δέσω, τι θα βγει να δούνε

Τώρα η μέρα ξέρει τα ύποπτα τα μέρη
Που τη ζωή από παντού τη ζωνουνε τα φίδια
Τώρα τα φώτα σβήνουν, οι λύπες πίσω ας μείνουν
Είναι απλά του μυαλού παράξενα παιχνίδια