Παραίσθηση – 1987
ΣΤΙΧΟΙ Παραίσθηση – 1987
Βάδιζα μόνος και σε κράταγα απ’ το χέρι
ξυράφι η νύχτα κραγμένα στενά
μια μπάντα πίσω μας χάλκινα και κρουστά
το άρρωστο μυαλό μου τι παιχνίδια παίζει!
ξυράφι η νύχτα κραγμένα στενά
μια μπάντα πίσω μας χάλκινα και κρουστά
το άρρωστο μυαλό μου τι παιχνίδια παίζει!
Βάδιζα μόνος και σε κράταγα απ’ το χέρι
μες στης Κυψέλης τα αδιάκοπα στενά
εσύ με το άσπρο σου χαμογελάκι
και `γω με μαύρο πανί στο χέρι
Κι ήτανε τότε σε ένα τζάμι απέναντι
η φάτσα μου έκπληκτη να με κοιτά
ήταν παραίσθηση, δε σε κράταγα απ’ το χέρι
και είπα: “Νυχτιάτικα, τι αστεία είν’ αυτά;”
Μονάχος πάλι, με ξυλιασμένο χέρι
τόσες ώρες έξω κι έχει αρχίσει να φυσά
πήρα τα βήματα κοφτερό μαχαίρι
και ξετινάχτηκα στην τέλεια ερημιά
Βάδιζα μόνος και σε κράταγα απ’ το χέρι
ξυράφι η νύχτα κραγμένα τα στενά
μια μπάντα πίσω μας χάλκινα και κρουστά
το άρρωστο μυαλό μου τι παιχνίδια παίζει!
Στίχοι για το τραγούδι Παραίσθηση – 1987 Λάκης Παπαδόπουλος του έτους σε στίχους Λάκης Παπαδόπουλος και σύνθεση Λάκης Παπαδόπουλος από το album Αγώνες ταχύτητας.