Πιο ψηλά      

Πριν να βγει πρώτο φως, πριν μας πνίξει το πως
Το γιατί πια χωριστά, ας τα μάτια σου κλειστά
Μη μας βρει το πρωί και του κόσμου η βουή
Να μετράμε τις πληγές, σε δυο μπαλόνια σαν καρδιές

Πιο ψηλά, πιο ψηλά, πιο ψηλά

Εσβησαν τα φιλιά, γίναν οι ανάσες βιαστικές
Γέμισε η νύχτα με σιωπές κι οι ενοχές μας σαν θηλιά
Κι ένας γκρίζος ουρανός κοιτάει πίσω απ’ το φως
Λέει να ρίξει μια βροχή μήπως αλλάξει η εποχή

Πιο ψηλά, πιο ψηλά, πιο ψηλά

Μέτρησα τις πληγές, τα λόγια που `χες πει
Θα σου δώσω ότι θες, μα σ’ αγαπάω μη λες, μη λες
Φταίνε τα δεν και τα μη, μα θα σωπάσω στη στιγμή
Αλλες συγμώμες μην πω και σαν καρδιά εκραγώ κι εγώ

Πιο ψηλά, πιο ψηλά, πιο ψηλά