Πλαστικοί άνθρωποι
ΣΤΙΧΟΙ Πλαστικοί άνθρωποι
Βαμμένοι δρόμοι… σημαίες και νόμοι… και φώτα…
βιτρίνα στη Σίνα κι εγώ με ακάλυπτα νώτα…
φρενάρω με λύσσα , μπροστά στις αφίσες παγώνω,
ανάθεμα ρίχνω…
κι εμένα σου δείχνω που λιώνω.
βιτρίνα στη Σίνα κι εγώ με ακάλυπτα νώτα…
φρενάρω με λύσσα , μπροστά στις αφίσες παγώνω,
ανάθεμα ρίχνω…
κι εμένα σου δείχνω που λιώνω.
Μου Μιλάς …
η μου κλαις…
με βρισιές και φωνές σε μετράω…
το κεφάλι σκυφτό,
βλέμμα πάντα θολό,
πλαστική μου ζωή σε μισώ!…
Η πόρτα ορθάνοιχτη… η πόλη γλιστράει και πέφτει,
στο μέγα κενό γλιστράω κι εγώ , σαν το κλέφτη…
και στο πάτο φωτιά , της γενιάς μου παιδιά ζαλισμένα,
μια σκοτάδι,
μια φως,
εθνικός σπαραγμός και ληγμένα.
Στίχοι για το τραγούδι Πλαστικοί άνθρωποι Θοδωρής Μαυρογιώργης του έτους σε στίχους Χάρης Καφετζόπουλος και σύνθεση Θοδωρής Μαυρογιώργης από το album .