Σαν νυχτερίδα περπατώ – 1967      

Σαν νυχτερίδα τριγυρνώ
από σοκάκι σε στενό
με τσακισμένα τα φτερά
χωρίς ελπίδα.

Η πληγωμένη μου καρδιά
ζητάει μια παρηγοριά
μα σ’ αγαπώ
και να ξεχάσω είναι αργά.

Κι αν χάθηκε το βήμα σου
απόμεινε το θύμα σου
στο δρόμο π’ ορκιστήκαμε κι οι δυο.
σαν νυχτερίδα περπατώ.

Σαν νυχτερίδα τριγυρνώ
και σε θυμάμαι και πονώ
και περιμένω να σε δω
με αγωνία.

Δε θα σου παραπονεθώ
λόγο πικρό δε θα σου πω
έτσι κι αλλιώς
μακριά σου θα καταστραφώ.

Κι αν χάθηκε το βήμα σου
απόμεινε το θύμα σου
στο δρόμο π’ ορκιστήκαμε κι οι δυο
σαν νυχτερίδα περπατώ.