Στης νύχτας την καταπακτή      

Με ένα φόβο πειρατή,
μόλις ο ήλιος γέρνει,
στης νύχτας την καταπακτή
πέφτουμε αγκαλιασμένοι.
–
Μέσα στην περιδίνηση
στη μέγγενη του τρόμου,
κανείς δεν παίρνει είδηση
αν πνίγει το λαιμό μου.
–
Τα λάθη μου ασήκωτα
στης ζυγαριάς το τάσι.
Δεν απομένει τίποτα
χωρίς να με δικάσει.
–
Στην ολονύχτια σκλαβιά
καρφιά μες την παλάμη.
Τα κόκκινα δείχνουν μαβιά
τα γκρίζα ένα κατράμι
–
Η τρίχα γίνεται τριχιά
και η τριχιά μια τρίχα.
Παραμορφώνουν τα στοιχειά
ό τι έχω κι ό τι είχα.
–
Τα διαβατά αδιάβατα,
βουνά είναι οι λόφοι,
οι αμυχές μου τραύματα
με δίχως γιατροσόφι.
–
Σε ό τι ανισόρροπο
απέναντι κι αγνάντια
και στο δικό μου πρόσωπο
του κόσμου η κατάντια.