Τα αδέποτα ποιήματα 32
ΣΤΙΧΟΙ Τα αδέποτα ποιήματα 32
Ζεστό μεσημέρι Σεπτέμβρη…
Σε καίει, μα δεν παραπονιέσαι, καθώς ξέρεις οτι σε λίγο θάρθει το φθινόπωρο…
Ζεστο μεσημέρι Κυριακής…
Και η απογευματινή θλίψη, κάθεται στα χείλη, μα δεν μιλάς, μην γίνει λέξεις.
Καλύτερα να κατασταλάξει στην ψυχή.
Η ψυχή αντέχει.
Ζεστό μεσημέρι,
ανελέητος ο ήλιος σε καίει για να σου θυμίζει πως,
ο, τι σου δίνει ζωή, έχει πάντα κόπο, πόνο, τίμημα…
Σε καίει, μα δεν παραπονιέσαι, καθώς ξέρεις οτι σε λίγο θάρθει το φθινόπωρο…
Ζεστο μεσημέρι Κυριακής…
Και η απογευματινή θλίψη, κάθεται στα χείλη, μα δεν μιλάς, μην γίνει λέξεις.
Καλύτερα να κατασταλάξει στην ψυχή.
Η ψυχή αντέχει.
Ζεστό μεσημέρι,
ανελέητος ο ήλιος σε καίει για να σου θυμίζει πως,
ο, τι σου δίνει ζωή, έχει πάντα κόπο, πόνο, τίμημα…
Στίχοι για το τραγούδι Τα αδέποτα ποιήματα 32 του έτους σε στίχους Τζούτζη Ματζουράνη και σύνθεση Αμελοποίητα από το album .