Τα καραγκιοζιλίκια – 1980
ΣΤΙΧΟΙ Τα καραγκιοζιλίκια – 1980
Κερίες και κύριοι,
το γνωστό έργο, “Τα Καραγκιοζιλίκια”,
με πρωταγωνιστάς, τον Καραγκιόζη,
που έρχεται να τον συναντήσει ο Χατζατζάρης,
κατόπιν ο Νιόνιος και κατόπιν ο Βεληγκέκας
και τα υπόλοιπα στην οθόνη.
Αλλά, πριν αρχίσει το έργο, θα σας πω το σκηνικό:
Από δεξιά η καλύβα κι από αριστερά το σαράι.
Θα μου πείτε, πώς είναι δυνατόν,
από δεξιά η καλύβα και αριστερά το σαράι;
Αυτό συμβαίνει διότι εγώ,
είμαι πίσω από το μπερντέ και τα βλέπω ανάποδα…
Σαν ν’ ακούω τη φωνή του Χατζατζάρη.
Θα τον είχε πάλι τραπέζι, φαίνεται, ο Βεζύρης…
– Μάτια σαν και τα δικά σου,
δεν υπάρχουν στο ντουνιά.
Γεια σου Καραγκιόζη μου.
– Χατζατζάρη πονηρέ,
δουλοξιπασμένε!
Στο σαράι μπαίνεις βρε,
για να φας, χαμένε;
– Βρε ματάκια μου τι λες;
Εγώ όλους τους δουλεύω.
Κάνω αντίσταση, για δες…
Γι’ αυτό και προοδεύω.
– … και τα βουνά, και τα βουνά μεζέδες,
οι βάρκες κρασοπότηρα,
να πίνουν οι γλετζέδες…
– Κοιτάτε ποιος έρχεται.
Κρατάει και πλακάτ, τι πλάκα μας κάνει.
Α, ο Νιόνιος ο φελλός.
Στην πρωτοπορία
θα φαλτσάρει ασφαλώς,
όλη η χορωδία.
– Το πόπολο, το πόπολο
είναι ψυχή μου μόμολο.
Καραγκιόζη το σφυρί, στο ατσάλι δένει.
– Άσε ρε Νιόνιο να χαρείς, ήσυχο το Λένιν.
Ωχ, ωχ! Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, φυλαχθείτε.
Πλακώσανε οι μάγκες. Πού είσαι γυναίκα;
– Έλα Καραγκιόζη μου…
– Αχ, πλακώσανε οι μάγκες.
Βάλε ότι έχεις και δεν έχεις πίσω από την πόρτα μας,
και την τρύπια μας τη σκάφη.
– Μάγκας του γλυκού νερού
και σπαθί κρατάει.
Άμα γίνει πάλι ντου,
το λαγό θα κάνει.
Καραγκιόζο, να πούμε
ο λαός, Καραγκιόζο να πούμε,
θέλει να πούμε νιτερέσο, να πούμε.
– Σταύρακα, ο λοχαγός κάνει τον Κινέζο…
Πω πω! Τι το `θελα να το πω…
Κατά φωνή κι ο άλλος.
Πω πω, πλάκωσε η ΕΣΑ, ο Βεληγκέκας.
Πω πω. Βεληγκέκας μας φυλά,
και σπαθί κρατάει.
Τα κουμπιά του τα χρυσά
γράσο τα περνάει.
– Ξέρετε ρέ, ποιος είμ’ εγώ, ε;
Πού σας προστατεύω; Ε;
Διατάσω, κυβερνώ κι απαγορεύω;
– Μπάρμπα μου, μπαρμπούλη μου,
άλλο εδώ δε μένω,
στείλε μου ανταπόκριση
θάφ’ το κι αναμένω
να `ρθω πάνω στο καρμί.
Μπάρμπα μου, μπαρμπούλη,
σφάξαν του λαού τ’ αρνί
και το τρώνε ούλοι…