Της Αναστασίας
ΣΤΙΧΟΙ Της Αναστασίας
Το βλέπεις κείνο το βουνό
το κορφανταριασμένο,
που `χει ανταρούλα στην κορφή
και καταχνιά στον πάτο,
πο’ χει τον πύργο γυάλινο,
τα τζάμια κρυσταλλένια ;
το κορφανταριασμένο,
που `χει ανταρούλα στην κορφή
και καταχνιά στον πάτο,
πο’ χει τον πύργο γυάλινο,
τα τζάμια κρυσταλλένια ;
Εκεί κοιμάται μια ξανθιά
μιας χήρας θυγατέρα.
Μα πώς να την ξυπνήσουμε,
μα πώς να της το πούμε;
Ξύπνα, καημένη Αναστασιά,
και μην βαριά κοιμάσαι
ξύπνα ν’ ανάψεις τη φωτιά,
να σβήσεις το λυχνάρι
γιατί μας πήρε η χαραυγή,
το δόλιο μεσημέρι.
Πώς να σκωθώ, λεβέντη μου,
πώς να σκωθώ, παιδί μου,
μπλέχθηκαν τα μαλλάκια μου
με τα δικά σου αντάμα.
Στίχοι για το τραγούδι Της Αναστασίας του έτους σε στίχους Παραδοσιακό και σύνθεση Παραδοσιακό από το album .