Του Κοντογιάννη
ΣΤΙΧΟΙ Του Κοντογιάννη
Κοιμάται αστρί, κοιμάται αυγή, κοιμάται νιο φεγγάρι,
κοιμάται η καπετάνισσα, νύφη του Κοντογιάννη
μέσ’ στα χρυσά παπλώματα μέσ’ στα χρυσά σεντόνια.
Να την ξυπνήσω ντρέπομαι, να της το πω φοβούμαι,
να μάσω μοσκοκάρυδα να την πετροβολήσω,
ίσως την πάρει η μυρωδιά, ίσως την εξυπνήσει.
κοιμάται η καπετάνισσα, νύφη του Κοντογιάννη
μέσ’ στα χρυσά παπλώματα μέσ’ στα χρυσά σεντόνια.
Να την ξυπνήσω ντρέπομαι, να της το πω φοβούμαι,
να μάσω μοσκοκάρυδα να την πετροβολήσω,
ίσως την πάρει η μυρωδιά, ίσως την εξυπνήσει.
Σηκώθη η καπετάνισσα και με γλυκορωτάει.
“Το τι μαντάτα μου `φερες από τους καπετάνιους;
Πικρά μαντάτα σου `φερα από τους καπετάνιους.
Το Νικολάκη πιάσανε, τον Κωσταντή βαρέσαν.
Πού `σαι, μανούλα, πρόφτασε, πιάσε μου το κεφάλι,
και δέσ’ το μου σφιχτά, για να μοιρολογήσω.
Και ποιον να κλάψω από τους δυο; ποιανού να πω τις χάρες;
Να κλάψω για τον Κωσταντή, ή για το Νικολάκη;
Ήσαν μπαϊράκια στα βουνά, και φλάμπουρα στους κάμπους.
Στίχοι για το τραγούδι Του Κοντογιάννη του έτους σε στίχους Παραδοσιακό και σύνθεση Παραδοσιακό από το album .