Τούτη η αγχόνη
ΣΤΙΧΟΙ Τούτη η αγχόνη
Θυμάσαι κείνη την νυχτιά,
μικρά παιδιά ακόμα,
που λέγαμε για λευτεριά,
ξεσηκωμό και αγώνα;
Θυμάσαι, ήμασταν μικροί,
ξαπλώναμε στο χώμα,
μα είχαμε πάντα όνειρο:
ξεσηκωμό και αγώνα!
Θυμασαι, ήμασταν μικροί,
πώς έγινε το θάμα;
Μονάχα με σε μια στιγμή
μας θέριεψε το τάμα!
Κι ύστερα, σε δυο μέτρα γη,
στα σίδερα από μέσα,
μένει αδούλωτη η ψυχή
στης λευτεριάς την έγνοια
Πώς να χωρέσεις σε κελί,
σε σκλαβωμένο χώμα,
μηδέ αγχόνη στο σκοινί
δεν σου `κλεισε το στόμα!
Και τώρα κάτω από τη γη,
κάτω από το ίδιο χώμα,
νεκρός, μα ακόμα τραγουδάς,
για λευτεριά και αγώνα!…
Τραγούδι:
Κείνη η αγχόνη που σε κρέμασε,
κείνη η αγχόνη δε σε σκότωσε!
Κείνη η αγχόνη εμαρμάρωσε,
έμεινε σαν μνήμα κει που τ’ άφησες,
να χαιρετάς τον ήλιο και την ξαστεριά,
να χαιρετάς την Άνοιξη και την λευτεριά!
Ευαγόρα μου, Παλληκάρι μου,
μέσα απ’ της αγχόνης το βαρύ σχοινί,
μέσα απ’ του θανάτου την καταπακτή,
μας έμαθες να ζούμε και να πεθαίνουμε!…
Τώρα τ’ ονομά σου έγινε κραυγή,
έγινε τραγούδι, αίμα και οργή!
Έγινε σημαία γαλανόλευκη,
ν’ ανεμίζει πάλι, πα σ’ αυτή τη γή!
Να χαιρετά τον ήλιο και την ξαστεριά,
να χαιρετά την Άνοιξη και την λευτεριά!
Ευαγόρα μου, Παλληκάρι μου,
μέσα απ’ της αγχόνης το βαρύ σχοινί,
μέσα απ’ του θανάτου την καταπακτή,
μας έμαθες να ζούμε και να πεθαίνουμε!
Ευαγόρα μου, Παλληκάρι μου!….