Το ακουστικό του τηλεφώνου – 1998
ΣΤΙΧΟΙ Το ακουστικό του τηλεφώνου – 1998
Για πότε έσβησα τα φώτα,
για πότε έκλεισα την πόρτα,
ούτε που κατάλαβα,
για πότε βρέθηκα στους δρόμους,
στης μοναξιάς τους διαδρόμους,
ούτε που κατάλαβα.
για πότε έκλεισα την πόρτα,
ούτε που κατάλαβα,
για πότε βρέθηκα στους δρόμους,
στης μοναξιάς τους διαδρόμους,
ούτε που κατάλαβα.
Το ακουστικό του τηλεφώνου ήταν πιστόλι,
το “αντίο” σου, χαριστική βολή,
η ζωή μου φεύγει απ’ τα χείλη, με τελειώνει,
τα όνειρα μου θρύψαλα, σπασμένα σαν γυαλί.
Για πότε έφτασα στο τέρμα
και κύλησα σαν να `μουν κέρμα,
ούτε που κατάλαβα,
για πότε βρέθηκα στον άδη
και χάθηκα μέσ’ στο σκοτάδι,
ούτε που κατάλαβα.
Το ακουστικό του τηλεφώνου ήταν πιστόλι,
το “αντίο” σου, χαριστική βολή,
η ζωή μου φεύγει απ’ τα χείλη, με τελειώνει,
τα όνειρα μου θρύψαλα, σπασμένα σαν γυαλί.
Στίχοι για το τραγούδι Το ακουστικό του τηλεφώνου – 1998 Πίτσα Παπαδοπούλου του έτους σε στίχους Κωνσταντίνος Μανδάνης και σύνθεση Δημήτρης Ρακιτζής από το album Μια αγάπη φτάνει.