Το γιλεκάκι που φορείς – 1932      

Το γιλεκάκι που φορείς
εγώ στο χω ραμμένο
με πίκρες και με βάσανα
στο χω φοδράρισμένο

Άντε το μαλώνω, το μαλώνω
άντε κι ύστερα το μετανιώνω
άντε το μαλώνω και το βρίζω
άντε την καρδούλα του ραγίζω

Φόρα το μωρό μου
φόρα το μικρό μου
γιατί δε θα το ξαναφορέσεις άλλο πια
φόρα για να σαι, για να με θυμάσαι
για μετάξι έχω τα σγουρά σου τα μαλλιά

Με πήρε ο ύπνος κι έγειρα
στου καραβιού την πλώρη
και ήρθε και με ξύπνησε
του καπετάνιου η κόρη

Άντε το μαλώνω, το μαλώνω
άντε κι ύστερα το μετανιώνω
άντε το μαλώνω και το βρίζω
άντε την καρδούλα του ραγίζω

Φόρα το μωρό μου
φόρα το μικρό μου
γιατί δε θα το ξαναφορέσεις άλλο πια
φόρα για να σαι, για να με θυμάσαι
για μετάξι έχω τα σγουρά σου τα μαλλιά