Το δοκίμι της αγάπης
ΣΤΙΧΟΙ Το δοκίμι της αγάπης
Σαράντα δυο αρχοντόπουλα μια κόρη ναγαπούσαν,
κόρη πανώρια κι όμορφη και στα φλωριά χωσμένη.
Κι όλοι νεκαλεστήκανε μια μέρα για να πάνε.
κόρη πανώρια κι όμορφη και στα φλωριά χωσμένη.
Κι όλοι νεκαλεστήκανε μια μέρα για να πάνε.
Γεμίζου οι στάβλοι νάλογα, τα παραθύρια σέλες,
και τα πορτοπαράθυρα σκάλες και χαλινάρια.
Στρώνει την τάβλα να γευτούν πολλώ λογιώ τραπέζι.
“Τρώτε και πίνετε, άρχοντες, κι εγώ να σας φηγούμαι.
Μέσα στο περιβόλι μου, στη μέση της αυλής μου,
μάρμαρο νέχει ο αφέντης μου, δοκίμιν της αγάπης,
κι όποιος βρεθεί και πιάσει το, κι οπίσω του το ρίξει,
εκείνος είναι ο άντρας μου κι εγώ είμαι η ποθητή του.”
Κι ούλοι μονοσυνάγουνται, κι ούλοι το δοκιμάζουν,
κι ένας το παίρνει δάχτυλο, κι άλλος μούτε καθόλου,
και της Μαριάς ο ψυχογιός, τάξιο το παλληκάρι,
μονοχεριάρι το πιασε κι οπίσω του το ρίχτει.
“Εγώ είμαι, κόρη, ο άντρας σου και συ είσαι η ποθητή μου”.
Στίχοι για το τραγούδι Το δοκίμι της αγάπης του έτους σε στίχους Παραδοσιακό και σύνθεση Παραδοσιακό από το album .