Το σημάδι – 2016      

Σαν καλοκαίρι που περνά
μες τη ραστώνη τ’ Αυγούστου.
Πόδια μπλεγμένα και γυμνά
Αγάπες και δαγκώματα
Δαγκώματα δολώματα
Πεσμένοι στα πατώματα.

Χαρά ο ένας που κερνά
Τον άλλον τους θυμούς του.
Θέλω ποτά απ’τα φτηνά
σουρώματα παπλώματα.
Αγάπες και μαλώματα
Πεσμένοι στα πατώματα.

Θα’σαι πάντα – το σημάδι
Στο σημείο που δε πρέπει
Κι όποιος δει θα καταλάβει , τι `ναι ο έρωτας
Κι άμα λείψεις κάποιο βράδυ
Θα θυμάμαι τα φιλιά σου
Στο λαιμό μου το σημάδι θα ν ’ ο έρωτας.

Και θέλω όταν με φιλάς
Να ’ χω τα δόντια σου στο δέρμα
Γιατί τους χόρτασα νωρίς
εκείνους που χαϊδεύουνε
χαϊδεύουν και παιδεύουνε
μισούνε και λατρεύουνε.