Το σπίτι με τα παράξενα – 1995
ΣΤΙΧΟΙ Το σπίτι με τα παράξενα – 1995
Εσύ που την βόλεψες και έχεις αράξει
Κι εσύ που ξύπνησες πριν να χαράξει
Εσύ που σκέφτεσαι να την κοπανήσεις
Και μια ευκαιρία ζητάς
Κι εσύ που ξύπνησες πριν να χαράξει
Εσύ που σκέφτεσαι να την κοπανήσεις
Και μια ευκαιρία ζητάς
Εσύ που με ρώτησες “φιλάρα, πως πάει;”
Και εγώ σ’ απάντησα πως “κάπου βρωμάει”
Γιατί το αίμα μας μια βδέλλα ρουφάει
Μα δε μιλάει κανείς
Ο τιμωρός καιρός
Κι ένας σκάρτος σακάτης λαός
Είναι η πατρίδα μας που γερνά
Αυτός ο τόπος ζητάει πολλά
Σε δύσκολους παράξενους καιρούς
Με ήρωες τρελούς, ξενοφερμένους
Φόρεσα τη μάσκα ενός Θεού
Κι έζησα με τους κολασμένους
Δεν κυνηγάς τον άνεμο,
Μόνο σε παρασέρνει.
Δεν πολεμάς τον θάνατο,
Μόνο τον περιμένεις…