Το φθινόπωρο – 2006
ΣΤΙΧΟΙ Το φθινόπωρο – 2006
Το παρελθόν, πιστό σκυλί,
όπου βρεθώ, μ’ ακολουθεί
και περιμένω, περιμένω
μι’ αστραπή να με τυφλώσει.
όπου βρεθώ, μ’ ακολουθεί
και περιμένω, περιμένω
μι’ αστραπή να με τυφλώσει.
Και με το νου μου θολωμένο,
αυτά τα λάθη μου μετρώ,
τα φανερά και τα κρυφά
και πουθενά δεν περιμένω.
Σαν κατακάθι από καφέ
που, ξεχασμένο, έχει στεγνώσει,
οι πίκρες που με πότισες,
μέσ’ στην ψυχή μου έχουν πετρώσει,
οι πίκρες που με πότισες,
μέσ’ στην ψυχή μου έχουν πετρώσει.
Ένα φθινόπωρο βαρύ παντού,
ζυγώνει από το χθες,
μέσα σε πέτρες και σιωπές.
Κι αν σκάβω, μέρα, μέρα – νύχτα
μέσα σε πέτρες και σιωπές,
ένα φθινόπωρο παντού,
ζυγώνει, φτάνει από το χτες.
Σαν κατακάθι από καφέ
που, ξεχασμένο, έχει στεγνώσει,
οι πίκρες που με πότισες,
μέσ’ στην ψυχή μου έχουν πετρώσει,
οι πίκρες που με πότισες,
μέσ’ στην ψυχή μου έχουν πετρώσει.
Ένα φθινόπωρο βαρύ παντού,
ζυγώνει από το χθες,
μέσα σε πέτρες και σιωπές.
Στίχοι για το τραγούδι Το φθινόπωρο – 2006 Γιάννης Θωμόπουλος του έτους σε στίχους Παναγιώτης Καρακούλης και σύνθεση Τάσος Καρακατσάνης από το album Των ανέμων επιβάτες.