Τ’ αθάνατο νερό – 1992      

Σε γη και ουρανό
δεν μπόρεσα να βρω
αγάπη αληθινή
σαν κι αυτή, που ζητάς εσύ…

Κι αν κάποτε τη βρω,
θα φύγω, θα χαθώ
στο αύριο, στο χτες,
να `μαι `δω, τη στιγμή που θες…

Κι εγώ να σ’ αγαπάω
για κάτι λέξεις τρυφερές,
που σού ξέφυγαν…

Γιατί ποτέ κανείς
δεν μπόρεσε να βρει
τ’ αθάνατο νερό…
Σκέψου, λέει, να το βρω εγώ…!

Κι αν κάποτε το βρω,
κουβέντα δε θα πω∙
μα μ’ ένα μου φιλί
θα σού δώσω ξανά ζωή…!

Κι εγώ να σ’ αγαπάω
για κάτι λέξεις τρυφερές,
που σού ξέφυγαν…

Σκέψου, λέει, να το βρω εγώ…!
Σκέψου, λέει, να το βρω εγώ…!