Φθινόπωρο εξορίας – 2018
ΣΤΙΧΟΙ Φθινόπωρο εξορίας – 2018
Σε μια του Βέλγιου ακτή, παντέρημη και κρύα,
κάποια νυχτιά οικουμενική μ’ έβγαλεν ένα τρένο
και χάθηκε, σφυρίζοντας στριγγά μες στα σκοτάδια,
αφήνοντάς με στο σταθμό, κατάμονο και ξένο.
κάποια νυχτιά οικουμενική μ’ έβγαλεν ένα τρένο
και χάθηκε, σφυρίζοντας στριγγά μες στα σκοτάδια,
αφήνοντάς με στο σταθμό, κατάμονο και ξένο.
Ω! Πόσο ήταν πένθιμος κι αγριωπός ο τόπος…
Τις μέρες, μόνη συντροφιά το πέταγμα ενός γλάρου·
τις νύχτες, ο αδιάκοπος ο ρόχθος των κυμάτων·
και, μακριά, τ’ απόκοσμο το φως αγνώστου φάρου.
Έζησα εκεί ολάκερο χειμώνα εξορίας,
ανάμεσα σ’ απλοϊκούς ψαράδες που ιστορούσαν
θαλασσοπεριπέτειες τα βράδια που γυρνούσαν,
ενώ εγώ απ’ το θαμπό το τζάμι της ταβέρνας
Εκοίταζα με σπαραγμό τα φωτεινά καράβια
που μακριά παλεύανε με τα υγρά σκοτάδια.
Ω! Πόσο ήταν πένθιμος κι αγριωπός ο τόπος…
Στίχοι για το τραγούδι Φθινόπωρο εξορίας – 2018 Δημήτρης Κογιάννης του έτους σε στίχους Κώστας Ουράνης και σύνθεση Δημήτρης Κογιάννης από το album Spleen.