Ωδή στα παπούτσια μου – 1995
ΣΤΙΧΟΙ Ωδή στα παπούτσια μου – 1995
Δεν είναι από τσιγκουνιά, μα όσο κι αν παλιώσουν,
παπούτσια κι υποδήματα ποτέ μου δεν πετώ,
του πρώτου μεροκάματου, κρατάω, τα σκαρπίνια,
έχω απ’ το πρώτο ραντεβού, ζεύγος καφέ, δετό.
παπούτσια κι υποδήματα ποτέ μου δεν πετώ,
του πρώτου μεροκάματου, κρατάω, τα σκαρπίνια,
έχω απ’ το πρώτο ραντεβού, ζεύγος καφέ, δετό.
Άδικα, άδικα λιώσαν σόλες, άδικα,
άδικα, άδικα, να περνά η ζωή.
Χειμώνας, μπότες δίσολες και άλλαζα τον κόσμο,
καίγονταν μύθοι, μα εγώ, σαντάλια θερινά,
αρβύλες, ψάρι στο στρατό, τα πόδια μου πρηστήκαν,
λουστρίνια και με χτύπαγαν, γαμπρός στην εκκλησιά.
Άδικα, άδικα λιώσαν σόλες, άδικα,
άδικα, άδικα, να περνά η ζωή.
Μα απ’ όλα τα παπούτσια μου, εκείνο που αντέχει,
ένα ζευγάρι πάνινα για τη γυμναστική,
τριάντα δύο νούμερο κι ακόμα με χωράει,
σ’ αλάνες και σε σκανταλιές ξέρει να μ’ οδηγεί.
Άδικα, άδικα λιώσαν σόλες, άδικα,
άδικα, άδικα, να περνά η ζωή,
άδικα, άδικα των αδίκων, άδικα,
άδικα, άδικα, να περνά η ζωή,
να περνά η ζωή, να περνά η ζωή.
Στίχοι για το τραγούδι Ωδή στα παπούτσια μου – 1995 Στάθης Παχίδης του έτους σε στίχους Στάθης Παχίδης και σύνθεση Στάθης Παχίδης από το album Ωδή στα παπούτσια μου.