Όσα γίναν – 1977
ΣΤΙΧΟΙ Όσα γίναν – 1977
Εφταίξαμε κι οι δύο, εγώ το πιο πολύ,
για το στερνό αντίο, για το στερνό φιλί,
μα κάθε που βραδιάζει στο σπίτι τ’ ορφανό,
η ερημιά με σφάζει, σε ψάχνω και πονώ.
για το στερνό αντίο, για το στερνό φιλί,
μα κάθε που βραδιάζει στο σπίτι τ’ ορφανό,
η ερημιά με σφάζει, σε ψάχνω και πονώ.
Όσα `γίναν λησμόνα τα κι έλα γείρε εδώ `να
το κεφάλι στα γόνατα σαν παιδούλα ξανά,
να σ’ αγγίξει το χέρι μου που `χει μείνει νεκρό,
τρυφερό καλοκαίρι μου, καλοκαίρι πικρό.
Εφταίξαμε κι οι δύο, εγώ το πιο πολύ,
ναυαγισμένο πλοίο εγίνηκε η ζωή
μα κάθε που νυχτώνει και το κλειδί γυρνάς,
το στήθος μου ματώνει γιατί κι εσύ πονάς.
Όσα `γίναν λησμόνα τα κι έλα γείρε εδώ `να
το κεφάλι στα γόνατα σαν παιδούλα ξανά,
να σ’ αγγίξει το χέρι μου που `χει μείνει νεκρό,
τρυφερό καλοκαίρι μου, καλοκαίρι πικρό.
Στίχοι για το τραγούδι Όσα γίναν – 1977 Σταμάτης Κόκοτας του έτους σε στίχους Λευτέρης Παπαδόπουλος και σύνθεση Απόστολος Καλδάρας από το album Τελευταία νύχτα.