4: 17 π.μ – 2017
ΣΤΙΧΟΙ 4: 17 π.μ – 2017
Παραμυθένια μου ύπαρξη
του ονείρου παραζάλη
σαν σε θωρώ στη σκοτεινιά
την τύχη μου παίζω ζαριά
κι ανοίγω το μπουκάλι.
του ονείρου παραζάλη
σαν σε θωρώ στη σκοτεινιά
την τύχη μου παίζω ζαριά
κι ανοίγω το μπουκάλι.
Φιγούρα διονυσιακή
ημίγυμνη χορεύεις
με στάφυλα στην κεφαλή
με χρυσαφένιο μάτι
τον ήλιο ανατέλλεις.
Να σ’ ακουμπήσω δεν μπορώ
τρέχω μα δεν προφταίνω
στενάζει η άμοιρη καρδιά
στα σωθικά βροντοκοπά
κι εγώ βαριανασαίνω.
Παραμυθένια μου ύπαρξη
του ονείρου παραζάλη
σαν σε θωρώ στη σκοτεινιά
την τύχη μου παίζω ζαριά
κι ανοίγω το μπουκάλι.
Στίχοι για το τραγούδι 4: 17 π.μ – 2017 Bandallusia του έτους σε στίχους Γιώργος Αντώνης και σύνθεση Κωστής Παναγούλης από το album Λοξοδρόμια.