Skip to content
Αλφαβητική αναζήτηση
Καλλιτέχνες
Άλμπουμς
Στιχουργοί
Συνθέτες
Τόλης Νικηφόρου
Λονδίνο 1967- 1971
Λεξικό συνωνύμων
Λεπτή πολύχρωμη κλωστή
Λέξεις αμετανόητες
Λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα
Κυριακή στην πλατεία δικαστηρίων
Κόσμος παράξενος
Κοσμος της τίγρης, κόσμος του χαμού
Κορίτσια με αστραπές και καταιγίδες
Κόκκινο όπως κόκκινο
Κόκκινο ξέφτι στο κατώφλι του κόσμου
Κοιτάζοντας ψηλά καθρέφτες φωτεινούς της απουσίας
Κίτρινο ξωτικό, κόκκινος χρόνος
Κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ
Κι εγώ δεν ξέρω τι αναζητώντας
Καταγωγή
Κασταλία πηγή
Κάποτε κάτι
Καμιά φορά σαν δέντρο ή σαν πουλί
Και πάλι στα δεκαοχτώ ένα βράδυ
Και πάλι στα κρυφά ανθίζει ο κόσμος
Και πάλι εγώ στο τίποτα θα υπάρχω
Και ούτε καν γνωρίζει τ’ όνομά της
Και με τη θλίψη να γλιστράει σαν σκιά
Θεσσαλονίκη 1980
Θεσσαλονίκη
Θέα απ’ ττη λεκάνη της ξενιτιάς
Θα αγαπηθούμε ατέλειωτα
Μυστικοί δρόμοι 1
Μυστικοί δρόμοι 2
Μυστικοί δρόμοι 3
Μυστικά και θαύματα 1
Μου φάνηκε πως δάκρυσε το φως
Μοναχικό παιδί κάτω απ’ το δέντρο
Μοναχικό πουλί σ’ άδειο ουρανό
Μοναχικός λύκος αναζητά ουρανό
Μοναξιά
Μοίρα αγαθή
Μικρό, ελάχιστο, Ανοιξιάτικο του κόσμου
Μια φράση καθημερινή με τ’ όνονά σου
Μια περίπτωση
Μια κιμωλία στο μαυροπίνακα
Μια άτυχη ζαριά
Μια ανάσα από την απουσία τους
Μητρόπολη της μνήμης, της ψυχής
Μεταγγίζει σε λέξεις το φως
Μέσα στο αχ και μέσα στ’ όνειρο
Μέσα στην άχνα από το βάθοςτης πλατείας 1
Μέσα στα χρώματα μπροστά μου η Έφη
Μεθυστικό ανθρώπινο άρωμα
Με χίλια χρώματα ονειρεύεται το φως
Με το απαλό της ράμφος το φεγγίτη
Με λάμψεις κίτρινες φωτίζει
Με κάθε ανάσα σε πυκνότερο σκοτάδι
Μαθήματα δημιουργικής γραφής
Μαθητεία
Μαθητεία 2
Μάθημα ζωγραφικής
Μαθαίνω πάλι να διαβάζω
Μαγεμένη ψυχή
Η μόνη ανθρώπινη φωνή
Η καταγωγή του ονείρου
Η διψασμένη άβυσσος
Ίσως ποτέ να μην υπήρξα
Ζω
Εφιάλτες 3
Ευχαριστώ
Ευτυχία
Έσχατη λάμψη των ματιών
Ερήμωσε απόψε η παραλία
Έρημος
Εργατική Πρωτομαγιά
Επίλογος
Επίκληση στο ακατανόητο
Επικίνδυνα εως απαράδεκτα αθώος
Εξαίσια άνθη του νερού
Ένας ξένος από παλιά στο σπίτι μας
Ένα χάος κατασκότεινο που αστράφτει
Ένα πρώτο φως
Ένα ποίημα
Ένα ποτάμι στοιχειωμένο
Ένα παιδί
Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται
Εμείς
Ελλάδα 1979
Έλεος της νύχτας
Εκρικτικά το κόκκινο ενεδρεύει
Εκστατικά
Εκείνο το ατίθασο κόκκινο τ’ ουρανού
Είσαι
Είναι τοπίο μυστικό
Είναι καιρός που ανέλπιδα σε αποζητώ
Είναι καιρός που ανέλπιδα σε αποζητώ 2
Είμαι όσα μου δόθηκαν
Είμαι ένας μεθυσμένος ακροβάτης
Έζησα
Έζησα χρόνια και δεν έμαθα
Εδώ τελειώνει αυτό το παραμύθι
Εδώ τελειώνει ο κόσμος
Εγώ είμαι εσύ
1
2
3
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας,
διαβαστε περισσοτερα.
ΕΝΤΑΞΕΙ